ரத்தம் ஒரே நிறம் - சுஜாதாவின் மாஸ்டர் பீஸ்

லீனியர் மற்றும் நான் லீனியராக நகரும் ரத்தம் ஒரே நிறம், சுஜாதா எழுதிய இரண்டு  சரித்திர நாவல்களுள் இதுவும் ஒன்று. தனக்கு சரித்திரம் எழுத வருமா என்ற கேள்வியை தனக்குத்தானே கேட்டுக்கொண்ட பின்னரே எழுதத் தொடங்கிய நாவல் ரத்தம் ஒரே நிறம். இந்த புத்தகத்தின் முதல் சில பக்கங்களை வாசீத்தீர்கள் என்றாலே புரியும், சுஜாதா ஏன் சரித்திர நாவலை எழுத தயங்கினார் என்பது. காரணம் இதன் முதல் சில பக்கங்களிலேயே இதனை எழுதியது சுஜாதாவா இல்லை சுஜாதா பெயரில் வேறு யாரேனுமா என்றெல்லாம் சிந்திக்கத் தொடங்கிவிடுவோம்.

ஆனால் அந்த அயர்ச்சியை எல்லாம் ஒரு சில பக்கங்களிலேயே தூக்கி தூர எறிந்துவிட்டு சரித்திரத்துக்குள் அழைத்துச் சென்றுவிடுவார் சுஜாதா. எங்குமே அலுக்காத எழுத்து நடை, தேவைப்படும் இடங்களில் எல்லாம் ஹாஸ்யம். தேவைப்படதா இடங்களில் கூட நேர்த்தியாக கதை சொல்லும் வல்லமை. நல்லவேளை இந்த கருவை சுஜாதா பிரசவித்துவிட்டார்.

சிப்பாய் கலகம் சிறுகுறிப்பு வரைக?

பள்ளிக்காலத்தில் இப்படியொரு கேள்விக்கு விடையளிக்காமல் உங்கள் சமூக அறிவியல் பாடத்தை நீங்கள் கடந்திருக்கவே முடியாது. 

பிரிடிஷ்காரர்கள் தங்களுடைய என்பீல்டு ரக துப்பாக்கியில் பன்றி கொழுப்பினை பயன்படுத்தினார்கள், மேலும் தங்களுடைய ராணுவத்தில் இருந்த இந்திய சிப்பாய்களையும் உபயோகிக்கும்படி கட்டாயப்படுத்தினார்கள். இதனால் கொதித்தெழுந்த இந்துக்களும் இஸ்லாமியர்களும் கூட்டாக ஒன்றிணைந்து தங்கள் ரகசிய திட்டம் மூலம் ஆங்கிலேயர்களை எதிர்த்தார்கள்,  இதுவே  இந்தியாவின் முதல் சிப்பாய் கலகம் அல்லது முதல் சுதந்திரப் போராட்டம் என்றழைக்கப்படுகிறது. 

மேற்கூறிய ஒரு சிறுகுறிப்பைக் கொண்டு ஒரு நாவல் எழுத முடியுமா என்றால் அதையும் சுஜாதா எழுதினால்... அதுதான் ரத்தம் ஒரே நிறம்.  

நாவலை படிக்கத் தொடங்குவதற்கு முன் சுஜாதா எழுதிய பழைய மற்றும் புதிய முன்னுரைகளையும், ரா.கி.ர வின் உரையையும் படித்துவிட்டு நாவலினுள் நுழையுங்கள். முன்னுரைகளே அத்தனை சுவாரசியம்.

1857-ல் மதராசபட்டினத்தில் இருந்து தொடங்குகிறது கதை. முத்துகுமரன், பூஞ்சோலை, பைராகி என்ற மூன்று தமிழர்கள். எட்வர்ட் மக்கின்சி, எமிலி அட்கின்சன், ஆச்லீ ப்ரேசர் என்ற மூன்று ஆங்கிலேயர்களையும்  பிரதானமாகக் கொண்டு, சிப்பாய் கலகம் என்ற ஒற்றை வரியை மையமாகக் கொண்டு நகரும் கதை.

இதே கதையை முதலில் கருப்பு சிவப்பு வெளுப்பு என்ற பெயரில் குமுதம் இதழில் எழுதத் தொடங்கிய போது ஒரு குறிப்பிட்ட இன மக்களிடம் இருந்து எதிர்ப்புகளும் கொலைமிரட்டலும் கிளம்பவே அந்த முயற்சியை கைவிட்டுவிட்டார் சுஜாதா. அதே நாவல் இரத்தம் ஒரே நிறம் என்ற பெயரில் மறுவடிவம் பெற்று வெளிவந்துள்ளது. இந்த நாவலில் எந்த ஒரு ஜாதியையும் மையமாகக் கொண்டிராத நிலையில் ஏன் எதிர்ப்பு கிளம்பியது என்பது சுஜாதாவுக்கே தெரியவில்லை.     

'மேலும் தொடர்ந்து எழுதினால் என் வலது கையை வெட்டுவேன் என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள். எனக்கு இடது கையால் எழுத வேறு பழக வேண்டும். நிறுத்திவிடுங்கள்' என்று தனக்கே உரிய ஹாஸ்யத்துடன் தனக்கு நேர்ந்த அனுபவத்தை குறிப்பிடுகிறார் சுஜாதா.

ரத்தம் ஒரே நிறம் 

தன் தந்தையைக் கொன்ற முரட்டு ஆங்கிலேயே அதிகாரி எட்வர்ட்டை கொன்று பழி தீர்ப்பதற்காக ஆலப்பாக்கத்தில் இருந்து சென்னை நோக்கி கிளம்புகிறான் முத்துகுமரன். இடையில் பூஞ்சோலை மற்றும் பைராகியின் அறிமுகம் கிடைகிறது. இரண்டுமுறை எட்வர்ட்டை கொலைசெய்ய முயன்றும்  காயங்களுடன் தப்பிவிடுகிறான் முத்துகுமரன். முதல்முறை பூஞ்சோலையாலும் சிலமுறை ஆஸ்லியாலும் காப்பற்றப்படும் முத்து எட்வர்ட்டை கொன்றானா? என்பது ஒரு கிளைக்கதை.

சென்னையில் கர்னல் நீலின் தலைமையில் இருக்கும் ராணுவத்தில் எட்வர்ட் என்ற முரட்டு இளைஞனும், ஆஷ்லி என்ற தன் பதவிக்கு சற்றும் பொருந்தாத மென்மையான இளைஞனும் பணிபுரிகிறார்கள். இருவருமே எமிலியை காதலிக்கிறார்கள், இருந்தும் எட்வர்ட் தனது முரட்டு குணத்தாலும், தைரியத்தாலும் எமிலியை மணமுடிக்கின்றான். மணமான பின்பும் ஆஷ்லி எமிலியை விரும்புகிறான். எமிலி என்ன ஆனாள்? இது மற்றொரு கிளைக்கதை.

சிப்பாய் கலகம் வர வாய்ப்பிருப்பதாக ஜெனெரல் வீலரிடம் இருந்து தகவல் வர நீலின் தலைமையில் சென்னை ரெஜிமெண்ட் கடல் மற்றும் தரை மார்க்கமாக கல்கத்தா நோக்கி பயணிக்கிறது. இக்குழுவில் எட்வர்ட் தனது மனைவி எமிலியுடனும், ஆஸ்லியும் பயணிக்கிறார்கள். அதே நேரம் பைராகியின் துணையோடு முத்துவும், முத்துவின் விருப்பம் இல்லாமல் பூஞ்சோலையும் வடக்கு நோக்கி நகர்கிறார்கள். மேற்கூறிய இரு கிளைக்கதைகளையும் இணைக்கப்போகும் புள்ளி கான்பூரில் நடைபெற இருக்கும் சிப்பாய் கலகம். 

வெகுநாட்களாகவே எனக்கிருந்த சந்தேகம், ஏன் ஒரு சாதாரண பன்றிக் கொழுப்பிற்காக புரட்சி செய்ய வேண்டுமென்பது. பன்றிக் கொழுப்பிற்காக நடைபெற்ற போராட்டம் அல்ல அது. அக்கொழுப்பை காரணியாகக் கொண்டு ஆங்கிலேயக் கொழுப்பை அடக்க மேற்கொள்ளப்பட்ட புரட்சி என்பதை மிக அழகாக விளக்கியிருப்பார் சுஜாதா.

நோக்குமிடங்களில் எல்லாம் கருப்பன், பார்க்கும் பெண்களையெல்லாம் படுக்கைக்கு அழைக்கும் வெள்ளையன் என்று அடிமை இந்தியாவில் நாம் எப்படியெல்லாம் அவமானபடுத்தப்பட்டோம், என்னமாதிரியான இன்னல்களையெல்லாம் அனுபவித்தோம் என்பதையெல்லாம் தெரிந்து கொள்ளவேண்டுமென்றால் இந்தநூல் மிகச்சரியான ஆரம்பநூல். 

ஆங்கிலேயர்களின் அடக்குமுறை மட்டுமல்லாது, நமது மூடநம்பிக்கைகளையும் மிக அழகாக சுட்டிக் காட்டியிருப்பார் சுஜாதா. எட்வர்ட்டும், ஆஷ்லியும் கங்கையில் பயணிக்கும் போது உடன்கட்டை ஏற்றும் அவலத்தை காண நேரிடும். இந்த புத்தகத்தில் நம்மை கலங்கடிக்கச் செய்யும் இடமொன்று உண்டென்றால் அது இந்த சம்பவம் தான். மிக நேர்த்தியாக எழுதியிருப்பார். படிக்கும் நம்மை ஒருநிமிடம் உணர்வற்றுப் போகச் செய்துவிடும். நல்லவேளை ஒழித்துவிட்டார்கள். ராஜாராம் மோகன்ராய்க்கும், வில்லியம் பெண்டிங் பிரபுவுக்கும் நன்றி. 

சிப்பாய் கலகத்தின் போது இந்தியர்கள் செய்த வன்முறைகள். அதற்கு பதிலடி கொடுக்கும் வகையில் ஆங்கிலேயர்கள் செய்த வன்முறைக்கு வன்முறைகள் என்று நாவல் முழுவதுமே ஒரே ரத்தமயம்தான், என்னவொன்று எல்லா இடங்களிலும் சிந்தப்பட்ட ரத்தங்களின் நிறமும் ஒன்றுதான் என்பதை உணர்த்தும் நாவல் இது.   

எழுத்தாளர்கள் ஜெயமோகனும், எஸ் ராமகிருஷ்ணனும் பரிந்துரைத்த நூறு சிறந்த தமிழ் நாவல்களில் இடம் பெற்றிருக்கும் ஒரே ஒரு சுஜாதாவின் நூல் உண்டென்றால் அது ரத்தம் ஒரே நிறம் நாவல் தான். ஒவ்வொரு தமிழரும் படிக்க வேண்டிய நூல். முத்துகுமரனையும் பூஞ்சோலையையும் தெரிந்து கொள்வதற்காக அல்ல. எட்வர்ட்டையும், ஆஷ்லியையும் தெரிந்துகொள்வதற்காக.    

வெளியீடு : உயிர்மை பதிப்பகம்