காந்தளூர் வசந்தகுமாரன் கதை - சுஜாதாவின் தோல்வியடைந்த முயற்சி

'ரத்தம் ஒரே நிறம்' என்பது சுஜாதா எழுதிய முதல் சரித்திர நாவல் என்பதை சீனுவின் பதிவின் மூலம் அறிந்தேன். பின் சுஜாதா எழுதிய மற்றொரு சரித்திர நாவல் 'காந்தளூர் வசந்தகுமாரன் கதை' என்பது தெரியவந்தது. இது ராஜ ராஜ சோழன் காலத்தில் நடப்பது போன்ற கதை என்றும், இதில் கணேஷ்-வசந்த் சரித்திர நாயகர்களாக தொன்றிகின்றனர் என்ற தகவல் எனது எதிர்பார்ப்பை கூட்டியது. பொன்னியின் செல்வன் என்னுள் ஏற்படுத்திய தாக்கத்துடன், 'காந்தளூர் வசந்தகுமாரன் கதை' படிக்கத் தொடங்கினேன்.

வசந்தகுமாரன் மது, மாது மற்றும் சூது இவை மூன்றில் முழுகித் தத்தளிக்கும் இளைஞன். அவனது குரு கணேசபட்டர் என்னும் பிரம்மதேயத்துக்காரர். குருவின் அறிவுரை கேட்டு திருந்தி வாழ விரும்பும் வசந்தகுமாரன், துறைமுகம் சென்ற பொழுது ஒரு கிரேக்க நாட்டுக் காரனுடன் குதிரை வியாபாரம் செய்ய முற்படுகிறான். இருவருக்கும் பொதுவாக சோழ நாட்டுப் பெண்கள் மீது இருக்கும் மோகம் காரணமாக அவர்களுக்குள் நட்பு மலர்கிறது. அந்த கிரேக்க நட்டானின் காமப் பசிக்கு தீனி போட அவனை ஆட்டசாலைக்கு அழைத்துச் செல்கிறான் வசந்தகுமாரன். அங்கு அந்த கிரேக்க நாட்டான் மர்மமான முறையில் கொலை செய்யப்பட அவனுடன் வந்த வசந்தகுமாரன் மீது கொலைப் பழி விழுகிறது.

சோழ ராஜ்ஜியத்திற்கு எதிராக சதி செய்யும் பாண்டிய ஒற்றர்கள் தான் அந்த கொலைக்கு காரணம் என்று வசந்தகுமாரன் அறியும் பொழுது, விஷம் பொருந்திய சிற்றம்பால் அவனும் தாக்கப்பட்டு மரணத்தின் எல்லை வரை செல்கிறான். கணேஷபட்டரின் உதவியுடன் உயிர் பிழைத்து, அரசாங்க அதிகாரிகளிடம் இருந்து தப்பித்து செல்லும் சமயம், சாலையில் அவன் அபிமதி என்னும் இளவரசியை சந்திக்கின்றான். காவலர்கள் 'நீ எந்த ஊர்?' என்று இவனை கேட்க, இவன் விளையாட்டாக 'காந்தளூர்' என்று சொல்ல, காந்தளூர் சேர நாட்டில் இருப்பதால், இவன் சேர நாட்டு ஒற்றன் என்ற செய்தி சோழ நாடெங்கும் பரவுகின்றது. இளவரசி அபிமதி இவனை காவலர்களிடம் இருந்து காக்க, இருவருக்கிடையிலும் காதல் மலர்கின்றது.

இளவரசி அபிமதியை சாளுக்கிய மன்னன் விக்ரமனுக்கு இரண்டாம் தாரமாக திருமணம் செய்துவைக்க ஏற்பாடுகள் செய்வது பிடிக்காமல், அவள் வசந்தகுமாரனுடன் அரண்மனையை விட்டு தப்பிச் செல்ல, வசந்தகுமாரன் தேச துரோகியாக மாறிவிடுகிறான். இளவரசியை மணக்க இருக்கும் விக்ரமன் இவன் மீது கடுங்கோபம் கொள்கின்றான். கணேஷபட்டருக்கு அரசாங்கத்திலும் ராஜராஜ சோழனிடமும் இருக்கும் செல்வாக்கின் மூலம், வசந்தகுமாரன் நிரபராதி என்று போராடுகிறார். கணேஷபட்டர் வசந்தகுமாரனை தண்டனையில் இருந்து காப்பதும், அவனது காதல் வேல்வதுமே மீதிக் கதை.

புத்தகத்தில் நான் நொந்தவை:

முதல் அத்தியாத்தில் வசந்தகுமாரனும், அந்த கிரேக்க நாட்டானும் சோழ நாட்டுப் பெண்களைப் பற்றி பேசுவது சற்று கொச்சையாகவே இருந்தது.

ஒரு சில காட்சிகளில், ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கதாப்பாத்திரங்கள் உறையாடும் பொழுது, எந்த வசனத்தை யார் பேசுகின்றனர் என்றத் தெளிவு சரியாக இல்லை.

இழுக்கப்படவேண்டிய காட்சிகள் சுருக்கப்பட்டதும், சுருக்க வேண்டிய சில காட்சிகள் இழுத்ததும் , கதையின் சுவாரசியத்தை குறைக்கின்றன

சரித்திர நாவல் எழுதவேண்டும் என்பதற்காக, இயல்பான கதையில் சரித்திர தடையங்களைப் புதைத்தது போன்ற ஓர் உணர்வு தான் இந்தப் புத்தகத்தை படித்த பொழுது தோன்றியது. உதாரணத்திற்கு காரில் செல்லும் வசந்திற்கு பதிலாக குதிரையில் செல்லும் வசந்தகுமாரனை இதில் காண முடிகின்றது.

'பொன்னியின் செல்வனில்' மிகவும் கம்பீரமாக பார்த்த ராஜராஜ சோழன், இதில் மிக சாதரணமாக காட்சியளிப்பதை ஏனோ மனம் ஏற்க மறுக்கின்றது. ராஜ ராஜ சோழன் வரலாற்றில் முக்கிய பங்கு வகிக்கும் 'குந்தவை' இதில் அதே சிறப்புடன் தோன்றுவது ஆறுதல் தருகின்றது.

எல்லாமே குறை என்று சொல்ல முடியாது. சில இடங்களில் பயன்படுத்தப் பட்ட சரித்திரச் சொற்களுக்கு, பக்கத்தின் முடிவில் விளக்கம் தந்தது, பொருள் அறிந்து படிக்க உதவியது.

'ஆணல்ல பெண்ணல்ல' என்று பெண் வேடம் பூண்டு வசந்தகுமாரன் அரண்மனைக்குள் செல்லும் காட்சிகள் ரசிக்கும் படி இருந்தன.

தஞ்சை பெரிய கோயில் கட்டியதால் பொது மக்களுக்கு எவ்வளவு துன்பங்கள் நேர்ந்தன என்று பொது மக்கள் வாயிலாக கணேஷபட்டர் அறிவது பாராட்டத்தக்க சுஜாதாவின் டச்.

கல்கியின் சரித்திர நாவல்களை படித்து முடித்த பொழுது தோன்றிய ஒரு வித புத்துணர்ச்சி, இந்த நாவலை முடிக்கும் பொழுது கிடைக்க வில்லை. இவ்வளவு ஏன், சுஜாதாவின் மற்ற படைப்புகளில் இருக்கும் சிறப்புகளில் ஒன்றுகூட இதில் இல்லை என்பது வருத்தம் தான். இந்தக் கதையை முடித்த பின் சுஜாதாவிற்கு அடுத்த பகுதியை தொடர எண்ணங்கள் இருந்த போதும், இந்த முயற்சியை மேலும் தொடராமல் கைவிட்டது உத்தமம் என்றே தோன்றுகிறது.